Dag 15 - Terug naar Recife

Vandaag vertrekken we weer terug naar Recife waar we de laatste anderhalve week zullen blijven.

Vanmorgen de laatste spulletjes weer in de koffer gestopt en weer vlak bij het hotel ontbeten. Ik had stiekem gehoopt dat we nog een keer in het hotel zouden eten, maar door de tijdsdruk is dat niet gelukt helaas.

Dan is het tijd om te gaan. Na het uit checken werd de huurauto uit de garage voor ons voorgereden en de koffers ingeladen. Dat was nog een hele operatie, want alles ging er maar net in.

Op naar het vliegveld. Ook dit werd een hele uitdaging toen bleek dat het vliegveld niet in de TomTom bleek te staan. Op allerlei manieren probeerden we de straat te achterhalen terwijl we hoopten de goede kant op te rijden. Eigenlijk was ik niet zo bang, want op de heenweg zijn we geen een keer afgeslagen, dus dat kon niet missen. En inderdaad, na een half uurtje kwamen we aan op het vliegveld.

Op het vliegveld hebben we nog een paar rondjes gereden om naar de parkeerplaats te zoeken van de huurauto. Na enig zoeken en navragen stond de wagen uiteindelijk op zijn plek. Leuke auto was het trouwens. Het was een Volkswagen Voyage. Die hebben we niet in Nederland, maar hij lijkt verdacht op de Bora.

Tijd om het land te verlaten. Check-in en door de douane, mijn favourite deel van de reis. Alles uit de broekzakjes, jas uit, spulletjes in het bakje, door het poortje heen, geen piep, mooi! En los, rechtstreeks de .... jep, shopping in!

En wat weten die Argentijnen te handelen zeg! Gewoon een grote mega store waar je alles kan kopen. Wel goed uitkijken want niet alles is zo goedkoop als bij Rosada.

We waren al gewaarschuwd dat de terminal niet dichtbij was. En inderdaad, die was niet dichtbij. We hebben dik 20 minuten gelopen, tot we uitkwamen bij een nieuwe terminal. En die lag er zeer netjes bij moet ik zeggen. En bovendien werkte hier het gratis internet feilloos.

Tijd om te boarden. We zijn met 5en, dus voordat alles bij elkaar geraapt is en iedereen er klaar voor is, sta je achteraan in de rij. En dat is niet handig als je achterin het vliegtuig zit. Maar deze jongen had geluk dat hij door een zeer aardige stewardess erop gewezen werd dat hij beter het andere gangpad kon pakken. Terwijl de rest aan de andere kant van het vliegtuig aan het worstelen was om te overleven, liep deze jongen in een keer door naar zijn plaats. Praise the lord!

Hopla, handbagage in het rek en plof in de stoel! Zo, ik ben er klaar voor! Nou ja, klaar!? Amanda dacht een beter plekje te zien. Toch maar even proberen dan. Dat duurde maar 3 minuten, toen plofte ik weer de tweede keer in de stoel met het nummer van mijn boarding kaartje.

Twintig minuten later zaten we dan ook in de lucht en waren we onderweg naar Rio. Balen dat we daar niet langer konden blijven. Die stad wil ik ook nog wel eens zien. Inmiddels was het trouwens al donker, dus veel was er ook niet meer te zien.

Onderweg kregen we een maaltijd aangeboden en ik hield mijn hart al vast. Kregen we deze keer weer oude fietsbanden met ping pong ballen in afgewerkte olie? Maar niets was minder waar, het was zelfs enigszins lekker te noemen en heb dan ook alles lekker op zitten eten.

Eenmaal aangekomen in Rio begon de hele procedure weer opnieuw. Vliegtuig uit, door de douane, koffers ophalen, koffers opnieuw inchecken, door de controle, de douane en zo weer naar de gate.

Ik was even weer aangeslagen toen ik weer van die zinloze papiertjes in moest vullen omdat ik een "buitenlander" ben. Niemand die ernaar kijkt en bovendien kom ik van een ander land vanuit hun eigen unie. Bizar! Dit doet me steeds weer denken aan een vooral zo rond 1943. Maar goed, het zal wel ergens goed voor zijn ....

Het vliegveld in Rio is deze keer meer chaos dan de vorige. Hier roepen allerlei mensen vanalles keihard door een speaker en dat gaat aan een stuk door. Alsof we op een of andere veiling van fruit zijn.

Het laatste stukje was zo voorbij en voor we het wisten stonden we op het vliegveld van Recife.

Argentinie was een bijzondere vakantie. Een land waar we misschien verkeerd tegenaan kijken als Europeanen. Jammer genoeg hebben we alleen Buenos Aires bezocht. De natuur in het zuiden is werkelijk prachtig en ik hoop dan ook ooit hier nog eens terug te mogen komen om dat te aanschouwen.